Το Μάιο γιορτάζεται σχεδόν σε όλον τον κόσμο, η Μέρα της Μητέρας, για να τιμώνται οι μητέρες που φέρνουν στο κόσμο παιδιά και που επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος των ευθυνών για την ανατροφή τους και τη φροντίδα της οικογένειας.

Η Μητέρα, που διαιωνίζει το ανθρώπινο είδος και επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος, για να μην πούμε ολόκληρο το βάρος για την ανατροφή των παιδιών, ήταν άλλοτε άτομο πολύ σεβαστό. Με την εμφάνιση του Πατριαρχικού συστήματος, ο σεβασμός αυτός άρχισε να εξαφανίζεται και οι μητέρες γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης σε όλες τις χώρες.

Κατά καιρούς, όταν οι Κυβερνήσεις χρειάζονται εργατικό δυναμικό και στρατιώτες, τις βλέπουμε να ενθαρρύνουν τις γυναίκες να γεννούν και να επιβραβεύουν τις πολύτεκνες, με βραβεία και σταυρούς. Συχνά, μετά τους πολέμους, πιθανόν λόγω τύψεων, τιμούν τις μητέρες που χάνουν τα παιδιά τους σε πολέμους, για τους οποίους δεν ρωτήθηκαν. Άλλοτε ενθαρρύνουν παντρεμένες και ανύπαντρες που μεγάλωσαν σε μια πουριτανική κοινωνία να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν και να συνάψουν εφήμερες σχέσεις με στόχο τη γέννα παιδιών, όπως έκαμε ο Χίτλερ. Άλλοτε πάλιν τους απαγορεύουν να κάμουν περισσότερα από ένα παιδιά. Άλλοτε τις ενθαρρύνουν να κάμουν περισσότερα από τέσσερα, επιβραβεύοντας τις πολύτεκνες μητέρες με ποικίλους τρόπους. Και στις δυο περιπτώσεις τους προσφέρουν ωφελήματα και τιμές, στις μεν διότι έκαμαν μόνο ένα παιδί όπως γίνεται στη Κίνα και στις δε οικονομικά προνόμια και διπλώματα διότι γέννησαν περισσότερα από τέσσερα, όπως γίνεται στην Κύπρο και αλλού. Και αυτό γίνεται διότι τη συγκεκριμένη στιγμή αυτές είναι οι ανάγκες του Πατριαρχικού συστήματος. Η δε απαγόρευση της άμβλωσης είναι και αυτό ένα πατριαρχικό μέτρο για τη ρύθμιση του πληθυσμού, σύμφωνα με τις ανάγκες της Πατριαρχίας.

Αφού όμως γεννηθούν τα παιδιά οι Μητέρες ξεχνιούνται και αφήνονται να λύσουν τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν μόνες τους, ή με τη βοήθεια άλλων γυναικών, που τρέχουν να τους συμπαρασταθούν. Για να επισύρουν μάλιστα την προσοχή των Κυβερνήσεων στα προβλήματα των Μητέρων προωθούν συγκεκριμένες δράσεις, μια από τις οποίες είναι και τη Μέρα των Μητέρων!

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε η ιδέα για τη καθιέρωση της Μέρας της Μητέρας ξεκίνησε στην Αμερική από την Ann Maria Reeves Jarvis (September 30, 1832 – May 9, 1905) μια ακτιβίστρια και κοινωνική οργανώτρια, που δραστηριοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του American Civil War.

H Ann Maria Reeves Jarvis συχνά εξέφραζε την επιθυμία της να καθιερωθεί μια Μέρα της Μητέρας στην Αμερική για να τιμώνται οι μητέρες. Η επιθυμία της αυτή επιτεύχθηκε από την κόρη της Anna Jarvis, που ηγήθηκε το κινήματος για τη καθιέρωση της Μέρας της Μητέρας, μετά το θάνατο της μητέρας της το 1905

Μια από τις σημαντικότερες δράσεις της ήταν να βοηθά τις άπορες μητέρες, που ζούσαν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Για να μπορέσει να βελτιώσει τις συνθήκες υγείας των μητέρων και των παιδιών, ίδρυσε και οργάνωσε τα Mothers' Day Work Clubs, στις πόλεις Grafton, Pruntytown, Philippi, Fetterman, και Webster. Τα μέλη των λεσχών μάζευαν λεφτά για να αγοράσουν φάρμακα αλλά και για να πληρώνουν τις γυναίκες-βοηθούς, που επισκέπτονταν τα σπίτια των άπορων μητέρων που υπέφεραν από φθίση ή άλλες ασθένειες για να τις βοηθήσουν. Γενικά οι λέσχες, είχαν σκοπό να παρέχουν βοήθεια που δεν παρείχε το κράτος, καθώς και εκπαίδευση σχετικά με τα υγειονομικά μέτρα που έπρεπε να λαμβάνονται για να προλαμβάνονται οι ασθένειες και η θνησιμότητα των παιδιών. Μαζί με τις συνεργάτιδες της συμμετείχαν σε ένα κοινωνικό κίνημα για τη δημόσια υγεία. Στενός συνεργάτης της, ήταν και ο γιατρός James Reeves, αδελφός της Ann, που ήταν ειδικός σε θέματα τύφου.

To βιβλίο που περιγράφει του αγώνες της Ann και η εκκλησία Andrews Methodist Episcopal Church, όπου γιορτάσθηκε για πρώτη φορά η Μέρα της Μητέρας

Η Ann Maria Reeves Jarvis, που βίωνε καθημερινά τον αγώνα επιβίωσης αυτών των μητέρων ήθελε να τις τιμήσει με την εγκαθίδρυση μιας Μέρας της Μητέρας σε όλη την Αμερική. Από το 1876 συχνά εκδήλωνε την επιθυμία να καθοριστεί μια Μέρα για τις Μητέρες, για να τις τιμούν, αλλά ταυτόχρονα και για να επισύρει την προσοχή της πολιτείας στα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετώπιζαν και τον αγώνα που έκαμναν μόνες τους, για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, χωρίς να έχουν καμία βοήθεια από το κράτος.

Το όνειρο της, το πραγματοποίησε τελικά η κόρη της, η οποία μετά το θάνατο της μητέρας της το 1905, άρχισε μια εκστρατεία για να καθιερώσει ως εθνική γιορτή τη Μέρα της Μητέρας στην Αμερική, αλλά και παγκόσμια. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να εκπληρώσει την επιθυμία της μητέρας της και ταυτόχρονα να την τιμήσει για τη μεγάλη της προσφορά.

Το Μάιο του 1907, η Anna Jarvis διοργανώνει με την ευκαιρία του ενός έτους από το θάνατο της μητέρας της, τελετή για να την τιμήσει. Το 1908 διοργανώνει, επίσημα την πρώτη γιορτή για τη Μέρα της Μητέρας. Στην τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Andrews Methodist Church, η Anna έστειλε 500 άσπρα γαρύφαλλα για να τα προσφέρουν στις παρευρισκόμενες. Την ίδια μέρα η Anna διοργάνωσε εκδήλωση για τη Μέρα της Μητέρας στη Φιλαδέλφεια, στην οποία συμμετείχαν 15 000 άτομα. Το 1910 η Μέρα της Μητέρας αναγνωρίζεται ως επίσημη Μέρα από την Πολιτεία West Virginia και το παράδειγμα της το ακολουθούν και άλλες Πολιτείες. Στόχος της Anna είναι να καταστήσει τη Μέρα της Μητέρας μια επίσημη εθνική γιορτή. Στις 10 Μαΐου 1913, η U.S. House of Representatives ψήφισε απόφαση με την οποία καλούσε όλους τους αξιωματούχους να φορέσουν ένα άσπρο γαρύφαλλο τη Μέρα της Μητέρας. Στις 8 Μαΐου 1914 το U.S. Congress ψήφισε νόμο που καθιέρωνε τη 2η Κυριακή του Μαΐου ως Μέρα της Μητέρας. Έτσι το 1914 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Woodrow Wilson, υπογράφει τη σχετική επίσημη διακήρυξη που καθιστά τη Μέρα της Μητέρας ως εθνική γιορτή και καλεί τους Αμερικανούς Πολίτες να υψώνουν τη σημαία κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου για να τιμούν τις μητέρες, αλλά και τις μητέρες που έχασαν τους γιούς τους στον στρατό.

Το διάταγμα του Προέδρου των ΗΠΑ για την καθιέρωση της Μέρας της Μητέρας

Μετά το 1914 η Μέρα της Μητέρας συνεχίζει να ξαπλώνεται παγκόσμια. Όμως η επιτυχία αυτή ώθησε τους επιχειρηματίες να την εκμεταλλευτούν και να την καταστήσουν μια μέρα καταναλωτισμού.

Η εξέλιξη αυτή δυσαρέστησε την Anna Jarvis που διαφωνούσε με τη μορφή που πήρε η Μέρα και έκτοτε αρχίζει ένα νέο αγώνα για να την επαναφέρει στη σωστή της θέση. Για να πετύχει το σκοπό της διοργάνωνε μποϊκοτάζ, απειλούσε με μηνύσεις και δεν δίστασε να επιτεθεί ακόμα και στην Πρώτη Κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών, Ελέανορ Ρούζβελτ, κατηγορώντας την ότι χρησιμοποίησε την Μέρα της Μητέρας για να συγκεντρώσει πόρους για φιλανθρωπίες. Εισέβαλε επίσης και σε συνέδριο ζαχαροπλαστών το 1923 στη Φιλαδέλφεια για να διαμαρτυρηθεί για την εμπορευματοποίηση μίας γιορτής που κουβαλούσε πάντα τη μελαγχολική ιστορία των μανάδων που είχαν χάσει τα παιδιά τους στον πόλεμο.Ο αγώνας αυτός ήταν πολύ δύσκολος και η Anna Jarvis για να πετύχει το σκοπό της ξόδεψε όλη την περιουσία της.

Τη δεκαετία του 1940 άρρωστη πλέον εγκαταλείπει τον αγώνα για την επαναφορά της γιορτής στις ρίζες της και τελικά πεθαίνει χωρίς να πετύχει το σκοπό της το 1948. Έκτοτε η Μέρα της Μητέρας παραμένει και εξελίσσεται σε μια καταναλωτική γιορτή, παρά το γεγονός ότι οι Κυβερνήσεις εμφανίζονται σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται από μη-κυβερνητικές οργανώσεις προς τιμή της, την επαινούν, την εκθειάζουν και τιμούν την Μάνα, δημόσια, αλλά που δυστυχώς δεν προωθούν ικανοποιητικά μέτρα για να περιορίσουν την κάθε μορφή βίας, εξευτελισμού και ταπείνωσης, που δέχεται πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού της.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 οι Ναζί ενεθάρρυναν τις ελεύθερες σχέσεις και χρησιμοποιούσαν τα νεαρά κορίτσια, ως μηχανές αναπαραγωγής λευκών παιδιών για να πετύχουν τους στόχους τους

Σήμερα η Μέρα της Μητέρας γιορτάζεται σε όλες σχεδόν τις χώρες. Η γιορτή της συνεχίζει να παραμένει άμεσα συνδεδεμένη με τον καταναλωτισμό και προωθείται πλέον από τους επιχειρηματίες που εκθειάζουν τις μητέρες και εκμεταλλεύονται τη Μέρα της Μητέρας για κερδοσκοπικούς σκοπούς. Και ενώ φαινομενικά όλοι τις τιμούν, κατά βάθος οι μητέρες, παραμένουν αντικείμενα εκμετάλλευσης, χρησιμοποιούνται και κακοποιούνται και περιμένουν υπομονετικά να μεταφραστούν τα λόγια της πατριαρχικής εξουσίας σε πράξεις και μέτρα που θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους και θα τις καταστήσουν πρόσωπα σεβαστά, όπως τους αξίζει.